Judith

Toen mijn man overleed, was ons enige kind Evelien pas 15. Hij kreeg op zijn werk een hartstilstand, was er opeens niet meer. Evelien heeft zich vanaf dat moment heel erg in zichzelf teruggetrokken, het leek wel alsof ze het mij kwalijk nam dat haar vader er niet meer was. Ik heb in die tijd zulke grote problemen met haar gekregen dat ik niet eens aan rouwen toe kwam. Ze ging liegen, stelen, ze kwam ’s nachts om 4 uur dronken thuis, er was geen land meer met haar te bezeilen. Een jaar later zei ze, dat ze niet meer met mij in één huis kon wonen en dat ze bij een vriend ging wonen. Via via heb ik nog wel eens iets over haar gehoord, maar op een bepaald moment verhuisde ze naar Amsterdam en vanaf dat moment was het stil. Als ik ’s nachts in bed lag kreeg ik de meest afschuwelijke visioenen. Via via heb ik contact gekregen met Els Leijs en zij heeft Evelien gevonden. Helaas wilde ze geen rechtstreeks contact met mij, maar ze liet wel weten dat het goed met haar gaat, dat ze getrouwd is en drie kinderen heeft. Het doet enorm veel pijn dat ze mij niet wil zien, ik ben 14 jaar geleden in één klap mijn man en mijn kind kwijtgeraakt. Toch hoop ik dat ze ooit weer contact met mij wil en dat ik mijn kleinkinderen kan ontmoeten.